Knjiga je posvećena analizi dubrovačke diplomatske
prakse od kraja 14. do sredine 15. stoljeća. U središte
analize stavljen je lik dubrovačkog poklisara koji se
prometnuo u glavnog “junaka priče”, no ona
obuhvaća i veliki broj drugih aktera s kojima je
dolazio u interakciju, a koji su se često nalazili na
marginama historiografskog interesa. Istraživanje u
središte pozornosti stavlja diplomatski process
stjecanja novih teoritorija, koji prate naznačena
pitanja i problem, tematski i metodološki otvara
nove mogućnosti analize i interpretacije
diplomatske službe. Monografija je usmjerena na
analizu specifičnih problema u sferi diplomatske
interakcije, realizirane s ciljem ostvarenja
teritorijalnih akvizicija, čime je moguća detekcija
promjena dubrovačke diplomatske prakse na izmaku
kasnog srednjeg vijeka.